Καλό μήνα με πολλές ευχές για δύναμη, υγεία και δημιουργία!!

 Τα κάλαντα της άνοιξης

Πατήστε για να τα ακούσετε...

Ας μιλήσουμε για τα κάλαντα!

Τα κάλαντα είναι παραδοσιακά τραγούδια που ψάλλονται την παραμονή ή ανήμερα μιας μεγάλης γιορτής. Ψάλλονται από ομάδες παιδιών ή νέων που γυρίζουν στους δρόμους και τις γειτονιές, χτυπούν τις πόρτες και (αφού τραγουδήσουν) ζητούν φιλοδώρημα: χρήματα ή κεράσματα (καρύδια, αυγά, πίτες, γλυκά, κουλούρια – ανάλογα με τις περιστάσεις).

Τα έθιμα αυτά είναι πανάρχαια. Στην ουσία τα κάλαντα αποτελούν συνέχεια των τραγουδιών του εθίμου του αγερμού (αγερμός = γυρίζω από σπίτι σε σπίτι) . Στην αρχαιότητα τα παιδιά γυρνούσαν από σπίτι σε σπίτι. Τραγουδούσαν και ζητούσαν κεράσματα. Είναι έθιμα που συνδέονται με τις εποχές του χρόνου γιατί εκείνη την εποχή ο άνθρωπος ήταν πολύ δεσμευμένος από τη φύση. Είχε αυτά τα έθιμα για να εξευμενιστεί η φύση και να βοηθηθεί η αγροτική παραγωγή. Ήθελαν να δείξουν την αλλαγή των εποχών και και να καλοπιάσουν τη φύση. Όταν καθιερώθηκε ο χριστιανισμός ως επίσημη θρησκεία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (300 με 400μΧ) αξιοποίησε αυτά τα έθιμα δίνοντάς τους χριστιανικό περιεχόμενο.

Δεν υπάρχουν μόνο τα κάλαντα των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων. Απλά πλέον αυτά έχουν παραμείνει γνωστά. Άλλα κάλαντα είναι:

Τα κάλαντα του Μάρτη ή Χελιδονίσματα (για το καλωσόρισμα της άνοιξης)

Τα κάλαντα του Λαζάρου (τραγουδιόνται το Σάββατο του Λαζάρου, πριν την Κυριακή των Βαΐων). Τα αγόρια καλαντιστές λέγονται Λαζαράκια και τα κορίτσια Λαζαρίνες. Έχουν χαρούμενο χαρακτήρα γιατί η ανάσταση του Λαζάρου προμηνύει την ανάσταση της γης, την ανάσταση του Χριστού.

Η Περπερούνα: τραγουδιέται όταν ξυπνάνε τα φίδια από την χειμερία νάρκη και πρέπει να ξορκιστούν ή όταν η ξηρασία απειλεί την αγροτική παραγωγή, οπότε είναι απαραίτητο να εξευμενιστεί η φύση. Τότε, μια κοπέλα, η Περπερούνα, ντυμένη με φυλλωσιές, περιφέρεται στις γειτονιές με πολυάριθμη συνοδεία και περιλούζεται με νερό από τους ενοίκους σε κάθε κατώφλι.